کد مطلب:550 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:35

گنجینه پرسمان » اجتماعي و فرهنگي

منشاء اصلي انتظار ظهور يك مصلح بزرگ، چيست؟

برخلاف گفتة كساني كه فكر مي‎كنند بذر اصلي انتظار ظهور يك مصلح بزرگ را شكستها و ناكاميها و نابسامانيها در سطح افكار ميپاشد، عشق به اين موضوع مربوط به اعماق وجود آدمي است؛ گاهي به گونة پررنگ، . گاهي كم رنگ.



ايمان به ظهور مصلح جهاني جزئي از «عشق به آگاهي» و «عشق به زيبايي» و «عشق به نيكي» (سه بعد از ابعاد چهارگانة روح انسان) است كه بدون چنان ظهوري اين عشقها به ناكامي مي‎گرايد و به شكست محكوم مي‎شود.



خلاصه، علاقة انسان به پيشرفت و تكامل، به دانايي و زيبايي، به نيكي و عدالت، علاقه‎اي است اصيل، هميشگي و جاوداني و انتظار ظهور يك مصلح بزرگ جهاني آخرين نقطة اوج اين علاقه است. چگونه ممكن است عشق به تكامل همه جانبه در درون جان انسان باشد و چنان انتظاري نداشته باشد! مگر پياده شدن تكامل جامعة انساني بدون آن امكان پذير است!



بنابراين، كساني كه در زندگي گرفتار شكست و بحراني نبوده‎اند چنين احساسي را در درون جان خود دارند... اين از يكسو.



از سوي ديگر، همانطور كه اعضاي پيكر انسان به تكامل و پيشرفت وجود او كمك مي‎كند و عضوي در بدن نمي‎يابيم كه مطلقاً نقشي در اين حركت تكاملي نداشته باشد، خصايص رواني انسان نيز چنين‎اند؛ يعني، هركدام نقش مؤثري در پيشرفت هدفهاي اصيل او دارند. عشق به تكامل، عشق به صلح و عدالت، نيز وسيله‎اي است براي رسيدن به اين هدف بزرگ و به منزلة موتور نيرومندي است كه چرخهاي وجود انسان را در اين راه به حركت دائمي وا مي‎دارد؛ و او را براي رسيدن به جهاني مملو از صلح و عدالت كمك مي‎كند.



ازسوي ديگر، احساسات و دستگاههايي كه در جسم و جان وجود دارد نمي‎تواند هماهنگ با مجموعة عالم هستي نباشد؛زيرا همة جهان هستي يك واحد به هم پيوسته است، و وجود ما نمي‎تواند از بقية جهان جدا باشد.



از اين به هم پيوستگي بخوبي مي‎توانيم نتيجه گيري كنيم كه هر عشق و علاقة اصيلي در وجود ما هست دليل بر آن است كه «معشوق» و «هدف» آن نيز در جهان وجود دارد و اين عشق وسيله‎اي است كه ما را به او نزديك مي‎سازد.



و از اينجا به آساني نتيجه مي‎گيريم كه اگر انسانها انتظار مصلح بزرگي را مي‎كشند كه جهان را پر از صلح و عدالت و نيكي و داد كند، دليل بر آن است كه چنان نقطة اوجي در تكامل جامعة انساني امكان پذير و عملي است كه عشق و انتظارش در درون جان ماست.



عموميّت اين اعتقاد در همة مذاهب نيز نشانه ديگري بر اصالت و واقعيّت آن است، زيرا چيزي كه زاييده شرايط خاص و محدودي است نمي‎تواند اينچنين عمومي باشد. تنها مسائل فطري هستند كه از چنين عموميّتي برخوردارند و اينها همه نشانة آن است كه از زبان عواطف و سرشت آدمي اين نغمه در جان او سرداده شده كه سرانجام مصلحي بزرگ جهان را زير پرچم صلح و عدالت قرار خواهد داد.

---

حكومت جهاني حضرت مهدي


حضرت آيت الله مكارم شيرازي